In mei en juni 2025 ging ik in gesprek met buurtbewoners rond het psychiatrisch ziekenhuis Guislain. Uit deze ontmoetingen en via een publieke oproep groeide er een archief van innerlijke dialogen over welzijn, kwetsbaarheid en nabijheid. Het werk verkent grensgebieden in een samenleving die zich laat leiden door binaire structuren: binnen en buiten, lichaam en systeem, normaal en abnormaal. De fragmenten vormen een typografisch pamflet, gedrukt op een doorzichtig stuk textiel. Het doek markeert dat grensgebied. Het werk speelt met de willekeur van taal, altijd gevormd door de lichamen en systemen waaruit ze voortkomt. Wat zegt het over macht en verbinding wanneer we lichamen in woorden proberen te vangen?